این پوشش سریع آدم و حوا ناشی از احساس شرم از برهنگی حتی بدون حضور ناظر بیگانه، بیانگر ذاتی و فطری بودن حجاب است. بنابراین سابقه حجاب به زمان خلقت حضرت آدم و حوا برمی گردد.
رواج حجاب در بین زنان قوم یهود غیر قابل انکار است
برای شناخت موضع دین یهود در مورد حجاب و عفاف، دو منبع مهم در دسترس است که یکی از آنها کتاب مقدس یهودیان یعنی تورات و دیگری متن نسبتا مفصلی به نام تلمود است، که در حقیقت به عنوان شریعت شفاهی یهودیان شناخته می شود که محصول تلاش عالمان یهودی در طول تاریخ است.
فلسفه پوشش اسلامي به نظر ما چند چيز است: بعضي از آنها جنبه رواني دارد و بعضي جنبة خانه و خانوادگي، و بعض ديگر جنبة اجتماعي و بعضي مربوط است به بالا بردن احترام زن و جلوگيري از ابتذال او.
مورخین، نه تنها از مرسوم بودن حجاب در بین زنان یهود سخن گفته‌اند، بلکه به افراط ها و سخت گیری‌های بی شمار آنان نیز در این زمینه تصریح کرده‌اند. در «تلمود» اصلیترین کتاب فقهی که به گفته ویلدورانت، اساس تعلیم و تربیت یهود است، بر لزوم پوشاندن سر از نامحرمان، لزوم سکوت زن و پرهیز از هرگونه آرایش برای سایر مردها، پرهیز از نگاه زن به مردان بیگانه، اجتناب از نگاه مرد به زنان نامحرم و لزوم پرهیز از هر امر تحریک آمیز، تأکید شده است.
برابر حکم سختگیرانه تلمود، اگر رفتار زن فضیحت آمیز باشد، شوهر حق دارد او را بدون پرداخت مبلغ کتوبا (مهریه) طلاق دهد و زنانی که در موارد زیر به رفتار و کردار آنها اشاره می شود، ازدواجشان باطل است و مبلغ کتوبا (مهریه) به ایشان تعلّق نمی گیرد: زنی که از اجرای قوانین دینی یهود سرپیچی می کند و فی المثل بدون پوشاندن سرِ خود، به میان مردان می رود، در کوچه و بازار پشم می ریسد و با هر مردی از روی سبک سری به گفت و گو می پردازد.
در کتاب مقدّس یهودیان، موارد متعدّدی یافت می شود که به طور صریح و یا ضمنی، حجاب و پوشش زن و مسائل مربوط به آن، مورد تأیید قرار گرفته است. در برخی از آنها لفظ «چادر» و «برقع» به کار رفته است که نشانگر کیفیت پوشش زنان آن عصر است.
