حال و هوای حوزه در عید الله الاکبر!

این خاصیت غدیره که آدم رو به تکاپو وامی داره!

از چند روز قبل از عید کارا مونو شروع کردیمو سه روزی کارهای مختلفی انجام دادیم تا ارادت خودمونو نسبت به مولای عالَم ثابت کنیم.

 

دیگه هرچی می گذشت،همه جایگاه های حقوقی و حقیقی از بین می رفت و همه زیر اسم با برکت و با معنای <خادم> به کارشون ادامه می دادن.

 

تبلیغات برنامه های چند روزه ی غدیر مثل ایستگاه صلواتی،حلیم پزان،هیئت و جشن شب و روز عید و دیدار با علمای سادات از جمله کارایی بود که تونستیم در کنار هم انجام بدیم.

 

روز قبل عید شروع کردیم به پذیرایی از ارادتمندان ولایت امیرالمومنین(علیه السلام) که تا نماز مغرب ادامه داشت،کلی از طلبه ها و اساتید هم تو این کار کمک کردن که واقعا غوغایی بود.همه مردم و عاشقان مولا میومدن و همین که شربت خنک ایستگاه رو میل می کردن و تو گرمای روز تهران جیگرشون خنک می شد،انگار همون موقع، مولا، حاجت همه مون رو می دادو دست محبت رو سرمون میکشید.اصلا انگار نه انگار که بغضی ها چندین روز بود که شبانه روز شون رو به هم دوخته بودن و خواب نداشتن.

 

ایستگاه صلواتی که تموم شد،بعد از اینکه نماز جماعت رو تو مسجد قدس خوندیم،تازه موقع شروع برنامه حلیم پزان بود و این کار ادامه داشت تا اینکه هر سه دیگ حلیم رو تا تهش پخش کردیم.

 

هیئت، جشن،منبر، مولودی خوانی،پذیرایی و اهدائ جوایز هم که کنار برنامه های دیگه سهم خودشو رو در ابراز ارادت به حضرت علی(ع) انجام داد و لبخند شادی رو به لب عاشقان حضرت نشوند.

 

عید غدیره و قاعدتا تا اسم این عید رو می شنوی یکی از چیزایی که به ذهنت میاد،دیدار با علما و ساداته و عرض ارادت به نوادگان اهل بیت _{(علیهم السلام)} تو ذهن آدم میگذره که همین کار نیز حسن ختام برنامه های عیدانه ما بود تا با دلی شاد و خاطری آرام و با کوله باری از شور و شعف وسایل جشن رو جمع کنیم و همگی بریم به سمت پدر ها و مادرها که عیدی محبت از دستاشون بگیریم و به دستاشون بوسه بزنیم.

 

حالا که این سیاهه رو از روی دل می نویسم جا داره از زحمات و تلاش های اساتید،طلاب و خادمان این برنامه بزرگ که قطعا راضی به اسم بردن نیستن، تشکر کنم که زمینه رو برای خادمی من و امثال من فراهم کردن

 

ان شاءالله مزد این خادمی ها اربعین-طریق الی کربلا

---